19 jan Tips voor angst en autorijden.
Tips voor angst en autorijden.
Ik weet nog heel goed tijdens mijn angststoornis dat ik niet durfde te autorijden op de snelweg. Ik durfde überhaupt niks in die tijd maar dat even terzijde.;)
Maar ik werd wel gedwongen om het te gaan doen omdat ik in die tijd mijn kinderen op moest halen in Duiven. Dus ik moest mezelf wel trainen om dat weer te kunnen. En ik voelde ook heel sterk dat ik niet wilde dat die angst mijn leven ging beheersen. Ik wil je hieronder mijn verhaal delen en tips geven zodat jij ook weer durft te autorijden en geen angst meer ervaart.
Mijn proces:
Toen de dag kwam dat ik de kinderen op moest halen, pakte ik de auto en reed richting de snelweg. Eenmaal daar aangekomen durfde ik natuurlijk niet meer. Ik reed weer een aantal keer weg en kwam dan weer terug totdat het moment kwam dat ik het ging doen. Met zweethandjes, adem hoog, brok in mijn keel en het raam volledig open (ook in de winter😉) ging ik veilig op de rechterbaan rijden. Ik had het gevoel dat ik frisse licht nodig had vandaar dat ik de ramen open had de hele weg. Ik reed zo zacht mogelijk zodat ik elke keer weer de kans had om uit te wijken richting de vluchtstrook omdat dat veilig voelde. Herkenbaar?
En waar ik al helemaal bang voor was, was voor de files.
Als ik maar niet stil kwam te staan want dan kon ik voor mijn gevoel niet meer weg. Dat voelde opgesloten. Het was vreselijk vermoeiend. Als ik aankwam in Duiven was ik helemaal kapot maar ik had het wel geflikt. Ik had het even gewonnen van de angst. Maar door die eerste overwinning werd het natuurlijk niet gelijk makkelijker. Het was elke keer weer een strijd. Iedere keer moest ik de angst weer overwinnen. Ik moest mezelf iedere keer weer moed in praten omdat ik niet wilde dat het mijn leven bleef beïnvloeden. Gelukkig kwam ik de eerste paar keren niet in de file wat natuurlijk super fijn was. Dan kon ik me alleen focussen op de rechter rijbaan en rustig rijden.
Ik hoopte elke dag dat ik kon autorijden zonder angst.
Maar toen kwam de dag dat ik richting een file reed. Ik zag de borden al staan dat ik langzamer moest gaan rijden. Ik denk dat iedereen daar wel van baalt maar ik voelde direct mega veel angst. Mijn hele systeem sloeg helemaal op hol. Ik dacht: ik moet aan de rechterkant blijven zodat ik altijd via de vluchtstrook weg kan als het teveel voor me wordt. En ik was ook al bezig met de boete die ik dan zou gaan krijgen maar dat maakte me helemaal niks uit. Ik wilde weg wanneer ik dat voelde. En daar kwam het moment dat ik stil kwam te staan. Ik maakte mezelf helemaal gek met allemaal angstige gedachtes. Totdat ik even een bewust moment kreeg en dacht: ‘Hoe kan ik mijn aandacht uit mijn hoofd zodat ik mezelf niet nog gekker maak?’
Gelukkig kwam daar het idee om mijn aandacht richting het voelen te gaan brengen.
Doordat ik stil stond had in mijn handen vrij. En ik weet nu dat je doormiddel van je zintuigen je aandacht terug kunt brengen naar het NU. De angstgedachtes gaat over de toekomst. Dus door mijn aandacht in het NU te brengen ging ik af en toe even uit mijn hoofd. Ik ging mijn voeten om en om masseren. Ik had mijn schoenen uit gedaan omdat ik ook goed zonder kan rijden😉 En dat werkte. Ik ging een beetje drukken onder mijn voeten en bracht mijn aandacht iedere keer weer opnieuw richting het voelen. En ook dat gaat natuurlijk niet gelijk helemaal goed maar het bracht me wel iets meer rust.
Ik voelde iedere keer weer iets meer vertrouwen over het feit dat ik ooit weer zou kunnen autorijden zonder angst.
Ook een hele goed oefening die ik vaak deed was mijn oren masseren. Dat werkt ook rustgevend en is misschien iets makkelijker om te doen. Ook ging ik mijn lichaam een beetje wakker kloppen met mijn handen. Waardoor ik ook weer tintelingen voelde en dat haalde me ook weer uit mijn hoofd. Het zijn allemaal kleine simpele oefeningen die mijn super veel geholpen hebben door de eerste periode van rijden met angst. Later kwam ik een boek tegen en daar stond ik heel mooi stuk in die mij nog verder heeft geholpen.
In dat boek stond een speech die zij had geschreven voor haar angst:
“Beste angst, creativiteit en ik staan op het punt samen op reis te gaan. Ik begrijp dat jij met ons mee gaat. Je gaat namelijk altijd mee. Ik ben me ervan bewust dat jij van mening bent dat je een belangrijke taak in mijn leven hebt en dat je die taak serieus opvat. Die taak bestaat er blijkbaar uit dat je moet zorgen dat ik, zodra ik op het punt sta iets interessants te gaan doen, volslagen in paniek raak. En ik moet zeggen dat je je uitstekend van je taak kwijt. Dus ga er vooral mee door als je denkt dat dat nodig is. Maar ik ga me op deze reis ook aan mijn taak wijden, en dat is hard werken en geconcentreerd blijven.
Creativiteit gaat zich ook aan zijn taak wijden en dat is zorgen dat hij me blijft stimuleren en inspireren.
In dit voertuig is plaats genoeg voor ons allemaal, dus maak het je gemakkelijk, maar onthoud goed: “Creativiteit en ik zijn de enigen die gedurende de hele reis beslissingen mogen nemen. Ik weet dat je deel uitmaakt van deze familie; dat respecteer ik en ik zal je dan ook nooit buiten onze bezigheden houden, maar dat neemt niet weg dat er nooit ofte nimmer gehoor gegeven zal worden aan je suggesties. Je mag gaan zitten, je mag zeggen wat je ervan denkt, maar je hebt geen stem in het geheel. Je mag niet aan de kaarten komen; je mag geen omwegen voorstellen; je mag niet aan de temperatuur zitten. Man, je mag niet eens aan de radio komen. En als je iets al helemaal niet mag, lieve oude vriend, dan is het wel achter het stuur gaan zitten.”
Gelukkig heb ik er nu amper nog last van. Behalve bij de tandarts of bij grote hoogtes maar ik denk dat ik niet de enige ben😉 Ik deel mijn verhaal omdat ik weet dat ik niet de enige ben. En ik hoop dat ik zoveel mogelijk mensen kan helpen.
Liefs Nanda
Mocht je meer willen weten of leren, klik dan op deze link.
Geen reactie's